Szkoła Podstawowa nr 8

W tym roku szkolnym szkoła liczyła 9 oddziałów. Były dwie I klasy i dwie klasy II. Ze względu na brak sal lekcyjnych, nauka w szkole odbywała się również po południu. 28 III 1955 r. w szkole odbył się Festiwal Pieśni i Tańca. Wystawiono dwie drużyny szkolne, które zatańczyły polkę i kujawiaka. Placówka otrzymała dyplom za zajęcie II miejsca.

W tym czasie w Elblągu

W 1954 r. rozpoczęto w mieście największą i najważniejszą inwestycję kulturalną- rozpoczęła się budowa Domu Kultury (obecnie Centrum Spotkań Europejskich „Światowid”) . 24.03.1954 r. powołano do życia Muzeum w Elblągu, które swoją początkową siedzibę miało w kamieniczkach nr 11 i 12 przy ulicy Wigilijnej. 8.06.1954 r. otwarto w nim pierwsze wystawy: Rzemiosło elbląskie, Archeologia, Elbląg dawny i dzisiejszy w fotografii dokumentalnej, Wystawa malarska amatorów.

Nowy rok szkolny rozpoczął się 1 IX 1953 r. uroczystą akademią i powitaniem uczniów przez kierownika szkoły – p. Dobrzańską. W tym roku szkolnym placówka liczy 293 uczniów, w klasie I jest 68 dzieci. Z tego powodu Wydział Oświaty wydał zgodę na utworzenie dwóch klas pierwszych. Przybyło 5 nowych nauczycieli.

Placówka, z innymi szkołami w mieście, przyłączyła się do narodowej akcji

„ Miesiąc budowy Warszawy 1953, cały naród buduje swoją stolicę”. Szkoła na ten cel zebrała 1260 kg złomu, plasując się na 5 miejscu.

W tym czasie w Elblągu

W 1953 r. została powołana Państwowa Szkoła Muzyczna im. Kazimierza Wiłkomirskiego przy ul. Traugutta.

W lutym 1954 r. obchodzono w mieście rocznicę wydarzenia z XV wieku, kiedy to 12 lutego 1545 r. elblążanie zdobyli i zburzyli elbląski zamek krzyżacki. Król Kazimierz Jagiellończyk, na elbląskim rynku, przyjął uroczysty hołd miast i stanów pruskich. Od tego momentu miasto należało do Korony Polskiej.

W 1954 r. w mieście zostało otwarte Muzeum Archeologiczno-Historyczne.

Na apelu, inaugurującym nowy rok szkolny, społeczność szkolną przywitała p. Maria Domańska, która pełniła funkcję nowego kierownika placówki. Uczniowie klas pierwszych zostali powitani kwiatami i prezentami przez starszych uczniów.

5 III 1953 r. umiera Józef Stalin. Rozpoczyna się w szkole dwutygodniowy okres żałoby. Wydarzenie to ma swoje odbicie w uroczystościach państwowych, które mają miejsce w kraju.

Od 17 V do 20 V 1953 r. odbywają się w szkole Dni Oświaty, Książki i Pracy. Ciekawą inicjatywą tego wydarzenia było nagranie przez uczniów klasy czwartej, pod kierunkiem p. Kowalskiej, audycji radiowej pod tytułem „ Piękna nasza ziemia”.

W tym czasie w Elblągu

W 1953 r. Miejska Komisja Planowania przedłożyła perspektywiczny plan rozwoju miasta, w którym znalazły się postulaty budowy i przebudowy ulic , budowa nowych mostów, rozbudowa wodociągów i kanalizacji, oświetlenia, sieci gazowej, rozwój budownictwa mieszkaniowego i usunięcie torów z centrum miasta. Zapowiedziano też włączenie do planu gospodarczego budowy dwóch szkół podstawowych, szkoły muzycznej i teatru oraz spowodowanie podniesienia Elbląga do rangi miasta wojewódzkiego Warmii i Mazur oraz utworzenie Wyższej Szkoły Inżynierskiej lub Wyższej Szkoły Ekonomicznej. Wnioskowano również o budowę m.in. Domu Kultury, trzech kin.

W tym czasie w kraju

W latach 1950-1956 realizowany jest plan 6-letni, który zakładał wzmożoną industrializację.

26 X 1952 r. odbyły się drugie wybory parlamentarne w powojennej Polsce.

22 VII 1953 r. została uchwalona nowa Konstytucja Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.

Kierownikiem placówki została p. Zofia Śnieżko. W szkole nadal funkcjonowało 6 oddziałów, w których nauczało 6 nauczycieli.

W tym czasie w Elblągu

W mieście funkcjonowała już sieć handlowa. Działało 209 sklepów spożywczych, 9 odzieżowych, 6 chemicznych ( w tym 2 apteki, drogerie i mydlarnie), 12 sklepów papierniczych, 8 metalowych i 3 opałowe. W Elblągu funkcjonowało również 20 restauracji, barów, jadłodajni oraz 4 hotele i pensjonaty noclegowe. Wśród lokali gastronomicznych prosperowały restauracje: „Zacisze” przy ul. Ratuszowej, „Pod Lipkami” przy ul. 3 Maja, restauracja „Orbisu” przy ul. Królewieckiej, Gospoda PSS przy ul. Grunwaldzkiej. Największy zakład działający w mieście „Zamech” zatrudniał w październiku 1950 r. 4812 osób. W pierwszej połowie lat pięćdziesiątych specjalizował się w wytwarzaniu turbin. W grudniu 1951r. wydzielono z „Zamechu” Oddział nr 1 i połączono go z „ Blaszanką”, czyli Warmińską Fabryką Wyrobów Metalowych.